เมืองพัทยา

     เมืองพัทยา มีตำนานเล่าขานถึงที่มา ไว้ 2 กระแส  คือ กระแสหนึ่งพูดถึงพัทยาในฐานะที่มีส่วนเกี่ยวข้องและเชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์ของชาติไทยว่า ในช่วงสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ในปี พ.ศ. 2310 พระเจ้าตากสินได้ตีฝ่าวงล้อมพม่ามารวบรวมพลฝั่งตะวันออก ได้หยุดพักแรมที่นาจอมเทียนและทุ่งไก่เตี้ยสัตหีบ ซึ่งภายหลังชาวบ้านเรียกตำบลนี้ว่า "ทัพพระยา" ต่อมาเรียกใหม่เป็น "ทัพธยา" และกลายเป็น "พัทยา" ในที่สุด ส่วนอีกกระแส ได้กล่าวถึงตำนานไว้ว่า “พัทยา” ตรงบริเวณที่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชมาแวะพักทัพ นั้น เป็นบริเวณที่มีทำเลดีและมีลมทะเลชนิดหนึ่งชื่อว่า “ ลมพัทธยา ” เป็นลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ได้พัดผ่านเข้ามาที่นี่เป็นประจำทุกปีในตอนต้นฤดูฝน จึงได้เรียกสถานที่บริเวณนี้ว่า “หมู่บ้านพัทธยา” และต่อมาได้เรียกเป็น “พัทยา” ในที่สุด  

     ในปี พ.ศ. 2504 ระหว่างสงคราวเวียดนาม ทหารอเมริกัน ซึ่งเข้ามาตั้งฐานทัพในไทยได้มาพักผ่อนที่ชายหาดพัทยา โดยได้เช่าบ้านตากอากาศของพระยา สุนทร แล้วผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมา สัปดาห์ละครั้งเป็นประจำ นับเป็นจุดเริ่มต้นของชาสยหาดพัทยาซึ่งมีชื่อเสียงในฐานะสถานที่พักผ่อนตากอากาศชายทะเล

พัทยาเจริญขึ้นอย่างรวดเร็ว จนราชการต้องตั้งขึ้นเป็น "เมืองพัทยา" มีการปกครองในรูปแบบของ "ผู้จัดการเทศบาล" (City Manager) เมื่อปี พ.ศ. 2521 มีพื้นที่ครอบคลุมสี่ตำบลคือ ต. นาเกลือ ต. หนองปรือ บางส่วนของ ต.ห้วยใหญ่ และบางส่วนของ ต.หนองปลาไหล รวมถึงหมู่เกาะในทะเลได้แก่ เกาะล้าน เกาะครก เกาะไผ่ และเกาะสาก